Geen sterren wel glans
In de beginjaren van het huidige 8e (de afgelopen jaren het 7e) waren we een ploegje harde werkers met een uitstekende mentaliteit. Winnen; graag, verliezen….. tja, alleen acceptabel als we strijdend ten onder gingen. Stukje bij beetje werd het elftal sterker, omdat voormalige selectie spelers een stapje lager wilde gaan spelen en onze selectie kwamen versterken. Ook kwam er uit de A2 wat talent door dat liever bij ons speelde dan in het 3e, kortom we werden een topteam dat er telkens net niet in slaagde om 1e of 2e te worden en te promoveren. Helaas voor ons is Daniël weer op een niveau gaan spelen dat beter bij zijn kwaliteiten past (het 3e), noopte Dave zijn knie hem (voorlopig) te stoppen, blijkt onze Rik die in Rotterdam zou gaan voetballen nu ineens in het 5e te spelen, is de koning van de steekpass Richard naar de trainingsgroep gegaan, is Leon al maanden niet fit, moet Jesper veel x op zaterdag werken enz. enz. Gelukkig kwamen er 4 spelers vanuit de A2 doorgestroomd, 3 er van hebben zich gelijk aangemeld, de 4e heeft de vakantie even afgewacht. Na de 3-8 nederlaag van vorige week ,na een 3-2 ruststand (we speelden de hele wedstrijd zonder echte keeper en in de 2e helft met 4 half geblesseerden) tegen een jeugdig en fit SSS 3, besloten 2 van de A-tjes direct (nota bene: na 1 wedstrijd) te stoppen vanwege het leeftijdsverschil, gelukkig bleef de 3e wel en meldde de 4e zich uiteindelijk toch aan als lid van het 8e. Op donderdag leek het er op alsof we met 14 man van ons eigen team en als 15e de 43 jarige herintreder Andre van Gameren, die al 3 jaar geen wedstrijd meer gespeeld had, op pad zouden gaan voor de 1e bekerwijdstrijd. Wie er als eerste afviel weet ik niet, maar op zaterdag bleek ‘Binnenmessi’ zich op Teamers te hebben afgemeld, niet veel later gevolgd door onze technisch meest begaafde voetballer Roger, die zich onverwachts af moest melden. 12 man hadden we dus, waarvan er 3 half fit waren…. Slechts 1 reserve en een lastige tegenstander, waar we vorig jaar met ons sterrenteam met 3-1 van verloren. Ook de reis ging niet vanzelf, want onze ‘transportboys’ – respectievelijk planner en chauffeur – namen een verkeerde afslag, de rest uiteraard trouw volgend J We moesten dus zonder onze sterren weer terug naar ‘hoe het vroeger was’, met 200% inzet en ‘het kiezen van de juiste momenten’. Transvalia bleek een sterke, maar voor ons ideale tegenstander. De wedstrijd ging lang gelijk op, zonder al te veel doelgevaar voor de beide doelen. Na een half uur spelen kregen we een vrije trap te nemen, een meter of 25 van de goal. Mike nam de vrije trap en probeerde Andre te bereiken. Andre kon er niet bij, niemand kon er bij, de bal zeilde pardoes in de goal en het eerste doelpunt (in het doel van de tegenstander) van Mike sinds de ‘Fjes’ was een feit! 8 Minuten later kregen we voor de 3e maal een vrije trap op een interessante plek (de 2e was door Kevin over geschoten). Ditmaal mocht Walter aanleggen. Hij constateerde dat de muur niet goed stond, vond de vrije hoek en tekende via de paal en de verbouwereerde keeper de 0-2 aan! Helaas konden we met die marge niet de rust in. Een onnodige duw in de rug van en tegenstander leverde een penalty op, die Louis nog bijna kon keren. De laatste minuten tot aan de rust werden vrij onvriendelijk, het rustsignaal kwam op het juiste moment. Na de rust waren de gemoederen weer bedaard, gooide Transvalia er een schepje bovenop en wilden wij met hand en tand de 1-2 voorsprong verdedigen. Hoe feller Transvalia ten aanval trok, hoe meer ruimte we kregen. Helaas was Andre in de 2e helft minder fit dan in de 1e helft (niet gek, met ruim 30 graden en 3 jaar niet gevoetbald) en vloeiden bij meer spelers de krachten weg. Het middenveld liep zich een ongeluk en vooral Ardi bleef lopen. Deze voorbeeldige Feyenoorder (geen woorden, heel veel daden) groeide uit tot de absolute man of the match en heeft de leidersrol in het veld naar zich toegetrokken, echter op een heel andere maner als Daniel dat deed. Wanneer Transvalia dan wel een keer door kwam en op goal schoot, dan stond Louis daar, die weer een foutloze wedstrijd keepte en ons meermaals behoedde voor de gelijkmaker. Omdat wij verzuimden om uit 1 van de counters de beslissing te forceren bleef het tot de laatste minuut spannend. In de laatste minuut omzeilde de rechtsbuiten van Transvalia de buitenspelval en met 2 medespelers vrij voor de goal leek een late gelijkmaker onvermijdelijk, echter een geniale verdedigende actie van Yonne (hoe paradoxaal de naam van Yonne in combinatie met het woord geniaal ook mag klinken) voorkwam een grote teleurstelling. Na het laatste fluitsignaal juichten we haast alsof we kampioen geworden waren. Het was een knappe en zwaar bevochten overwinning, die we als TEAM behaalden!! Uiteraard poogden we gelijk om Andre vast te leggen, maar die is ‘nog niet om’. Met 3 punten op zak mogen we zaterdag a.s. uit naar Spijkenisse voor de 2e bekerwedstrijd, uw verslaggever is er dan niet bij, hopen dat we 3 punten gaan behalen en er iemand bereid is een verslag te schrijven. Tot de volgende keer maar weer.
Marco Paparazzi.
