Wat een mooie dag
Het was wederom een zonovergoten zaterdagmiddag en veld 4 lag er prachtig bij. Onze gamers Yonne en Jurriaan waren beide jarig geweest en dus weer een jaartje dichter bij hun ‘game pensioen’ gekomen. ‘ Het biertje na afloop’ was dus gegarandeerd. Of het zoet of bitter zou smaken, dat was uiteraard afhankelijk van de wedstrijd (en het resultaat). Onze topscorer had ‘andere verplichtingen’, onze veldmaarschalk was er evenmin, het was dus de vraag of we een passend vervolg konden geven aan onze flitsende competitiestart (1-6 overwinning). Qua gemiddelde leeftijd waren de ploegen aan elkaar gewaagd, overigens gold dat ook voor het veldspel. We moesten even een paar minuten zoeken hoe we hun 4-4-2 het beste konden bestrijden. Toen Rik na 5 minuten het middenveld ging versterken om hun nummer 10 op te vangen kwamen we stukken beter in ons spel. Na 10 minuten ging Rik mee in de aanval, hij kwam als winnaar uit de bus na een scrimmage met 3 tegenspelers en kon de bal terugleggen op (de inmiddels nog lang niet jarige) Yonne, die met binnenkantje rechts onze 1e kans benutte en de 1-0 aantekende. Raymond verprutste een grote kans op de 2-0, maar even later stond hij op de goede plek om een prima voorzet van Kevin (die steeds beter luistert en daardoor ook steeds beter gaat voetballen) binnen te tikken. Halverwege de 1e helft had Transvalia ineens 3 nieuwe spelers langs de lijn, die niet veel later ook alle 3 invielen (hierover later meer). Louis behoedde ons een aantal malen voor de aansluitingstreffer en de aanvallers van Transvalia misten zelf enkele behoorlijke kansen. Vlak voor rust leken we op weg naar de 3-0, toen Raymond aangespeeld werd. Hij hoefde de bal alleen maar klaar te leggen voor de inkomende Roger, maar Raymond bleef niet kalm en raakte de bal totaal verkeerd. Omdat wij massaal in voorwaartse beweging waren was er geen verdedigen aan de counter die er op volgde en zo werd het toch 2-1. In de rust werden de pasjes gecontroleerd van de 3 nieuwe spelers van Transvalia. Die bleek erg lastig, want die waren er niet, dus was het einde wedstrijd voor hen. Zonder pasje ben je niet speelgerechtigd en niet verzekerd wanneer je iets overkomt of aanricht bij een tegenstander. Onze tegenstander was ‘not happy’ met de situatie, op zich verklaarbaar, maar absoluut niet terecht! In de 2e helft bleven we doen wat we in de 1e helft deden, gewoon hard knokken voor elkaar en als team spelen. De 1e 10 minuten na de rust gingen weer redelijk gelijk op en de wedstrijd kon nog alle kanten op. Raymond maakte zijn fout van de 1e helft meer dan goed, door in 2 minuten tijd de wedstrijd te beslissen. de 3-1 was een eenvoudige binnentikker na een puike voorzet van Leon, de 4-1 na een Zlalom (Zlatan slalom) langs 4 verdedigers en de keeper. Het verzet was gebroken en de vraag was hoe hoog de score uit zou gaan vallen. Reimar scoorde met een fraaie lob de 5-1 (en zou nu eigenlijk moeten stoppen met voetballen). Een gevalletje onachtzaamheid achterin leverde de 5-2 op, spannend werd het echter niet meer, mooier wel. Ardy gaf met buitenkantje rechts de bal mee aan de diepgaande Roger, die de keeper omspeelde en de 6-2 aantekende. Niet veel later was het 7-2. Na een prachtige voorzet van wederom Leon kopte de verder ongelukkig spelende Jeppie heel fraai de bal a la Bep Bakhuys (voor de jongeren onder ons, lees: http://www.zeerobben.nl/home/bericht/2012/9/bep-bakhuys-versus-dylan-drent/) in het doel. Roger zorgde met zijn 2e van de middag voor de meest verfoeilijke eindstand die er bestaat (8-2, hetgeen diepe oude wonden openreet bij enkele oer Feyenoorders, ondergetekende incluis). Onze tegenstander vond het welletjes en wilde niet meer aftrappen. Zo eindigde voor de 2e week achter elkaar onze wedstrijd eerder dan gepland. Na 2 wedstrijden hebben we 6 punten, 14 doelpunten voor en 3 tegen. Het was vandaag wederom niet sprankelend. We hebben deze overwinning op inzet/vechtlust/karakter behaald en waren bijzonder effectief in de afwerking. Volgende week uit naar Spijkenisse, alwaar we 7 jaar geleden voor het laatst wonnen. We moeten weer dezelfde inzet tonen en waken voor zelfoverschatting, dan kunnen we die negatieve spiraal daar doorbreken. Oh ja… en t biertje… dat smaakte uiteraard heerlijk zoet 😉
Marco Paparazzi.
