Terug op aarde
Na klinkende overwinningen tegen Ommoord 1 en PKC2 en de naderende wedstrijd tegen FIOS 2 was Capelle 9 natuurlijk een tussendoortje, althans zo leek het. De stemming ‘op de groepsapp’ was luchtig. Omdat onder meer 3 belangrijke aanspeelpunten afwezig waren en we zonder onze topscorer aan de wedstrijd begonnen bleek wel dat Capelle 9 meer was dan een tussendoortje, veel meer zelfs. Een ‘normale’ tegenstander op ons niveau heeft 3-5 behoorlijke tot goede voetballers en de rest is minder, Capelle had gewoon 8 of 9 goede tot uitstekende voetballers. Voorin verspeelden we elke bal, het middenveld kon nauwelijks bereikt worden en achterin werden we volstrekt overlopen. Na een half uur stond het al 0-3 en om heel eerlijk te zijn, daar mochten we nog blij mee zijn. Na een half uur scoorde Dave met zijn 1e balcontact de 1-3 en dat gaf hoop. Niet veel later werd die hoop de grond in geboord door Kevin, die eindelijk de door hem zo vurig gewenste goal maakte in het shirt van het 7e. Hij deed dit echter in eigen doel, hetgeen uiteraard wel tot enige gepaste hilariteit leidde. De 1-5 viel niet veel later, spoedig gevolgd door het rustsignaal. Zoals u allen weet geven we nooit op. In de 2e helft gingen we vol gas op de aanval en….. JAWEL, Kevin scoorde opnieuw!!! en ditmaal in het goed doel. Raymond scoorde de 3-5 en er waren behoorlijk veel kansen op meer. 20 minuten voor tijd viel de beslissing na een fraaie ‘aanval uit het boekje’, 3-6. We waren letterlijk gebroken (mentaal, maar ook leeg gespeeld) en er was geen houden meer aan. 3-7 werd 3-8, 3-9 en uiteindelijk in de slotseconde 3-10. Iedereen een onvoldoende, ook als team. We winnen met zijn allen en we verliezen met zijn allen. Meer woorden moeten we er niet aan vuilmaken. Uitgeschakeld voor de beker en nog 1 wedstrijd op het programma, uit bij FIOS 2, dat 2 x nipt verloor van PKC en Capelle. Dat moeten we dan maar zien als onze laatste oefenwedstrijd. Om daar een resultaat te behalen moeten we uit een HEEL ander vaatje tappen!
Marco Papdepressie 🙁
