5x is scheepsrecht en op naar de 100
Al 4 x eerder stond deze match op de agenda, telkens gooiden de weergoden en de kwalitatief slechte velden van OSV roet in het eten, zaterdag was het dan eindelijk zo ver. Met een doelsaldo van 92-79 (voorafgaand aan deze wedstrijd) halen we de gekscherend gestelde doelstelling van 100 voor en 100 tegen niet meer. De jacht op 100 tegen is inmiddels gestaakt, de jacht op 100 voor is met nog 2 wedstrijden te gaan in volle gang. Uw verslaggever was iets vroeger dan de meeste anderen (uiteraard om te kijken of ‘mijn vriend’ ons moest fluiten). Gelukkig was er ditmaal een andere vrijwilliger, een nieuweling, die zelfs de meeste van onze tegenstanders nog nooit gezien hadden. Het was heerlijk voetbalweer en – op het keiharde (hoofd)veld na – ideale omstandigheden om onze zegereeks van 5 te verlengen naar 6. Dat zou in principe geen probleem op mogen leveren, gezien de 2 eerdere overwinningen in deze voetbaljaargang (8-2 beker en 5-3 competitie). We speelden weer met het systeem waarin we het meest succesvol zijn en waarin we optimaal gebruik maken van onze sterke punten. Vanaf de aftrap speelden we geconcentreerd en met volle inzet, van onderschatting was geen sprake. Echte doelrijpe kansen lieten een paar minuten op zich wachten. Na een minuut of 5 hadden we een halve mogelijkheid, die leidde tot de 1e corner van de wedstrijd. Jesper nam m heel scherp, de bal caramboleerde via de lat voor de voeten van de weer volledig opgebloeide Ardy, die heel simpel de 0-1 scoorde. Eindelijk werkte de lat eens mee, nadat we al zo vaak pech hebben gehad dit seizoen met het aluminium. Er werd door beide partijen op een SPORTIEVE wijze gestreden voor elke meter. Daniel en Ardy heersten centraal op het middenveld en Yonne en Jesper zochten veelvuldig de ruimte achter hun verdediging op. Pas na een kleine 20 minuten voerden we de score verder op, tot een niveau dat beter paste bij het krachtsverschil. Het was wederom zo’n heerlijke aanval van achteruit – net als vorige week -, waarbij de bal binnen 7 seconde vanaf rechts achterin op Richard wordt gespeeld, Richard wegdraaide, de in de diepte gesprinte Jesper aanspeelde, die feilloos aflegde op Dave, die de 0-2 aantekende. Niets leek een ruime overwinning in de weg te staan, tot de bal ineens op 11 meter lag voor een penalty. Een wat vreemd moment zorgde er voor dat Joff ineens 1 tegen 1 stond met één van hun aanvallers. Joff kwam op zijn bekende wijze in (‘vrij onverveerd’, om maar in Koningsdagsfeer blijven) en raakte de bal …..en helaas daarna ook de man. Uiteraard vonden wij het geen penalty, maar de scheidsrechter (die net als beide ploegen van goede wil was, net als beide ploegen zijn uiterste best deed en net als alle spelers evenmin foutloos was) en de tegenstander wel. Joff was het helemaal oneens met de beslissing en bewees dat met daden, niet met woorden. Hij keerde de hard ingeschoten penalty knap, 20 seconde later was het aan de andere kant wel raak, Dave werd weer eens weggestuurd, kapte en draaide net niet te lang en bediende Richard, die zich goed vrijspeelde en de 0-3 aantekende, precies op het half uur. De regisseurs op het middenveld moesten plaats maken voor 2 andere spelers (dat heb je met 14 man), waardoor we weer even moesten ‘zoeken’ en er meer evenwicht in de wedstrijd kwam. Vlak voor de rust brak Jesper nog door op rechts en had zoveel ruimte, tijd en mogelijkheden dat hij twijfelde wat hij moest doen. Hij had al 2 assist op zijn naam en wilde ditmaal graag zelf scoren. De keeper keerde zijn inzet en de rebound voor Roger leek makkelijk, maar bleek moeilijk, want de bal ging ruim over. Met een comfortabele 0-3 gingen we rusten en we wisten dat we maar 1 ding moesten doen. Geconcentreerd blijven en daardoor geen onnodige tegengoals weggeven. De eerste 20 minuten na de rust waren niet hoogstaand, Oud-Beijerland wilde wel, maar kon niet en wij hoefden niet. Toen na de applausvervanging van Richard en uw verslaggever Daniel en Ardy weer in het veld kwamen en Roger in de spits ging spelen, werden er weer meer kansen gecreëerd. Een diepe bal op Roger werd zonder enige twijfel droog en laag binnengeknald, 0-4. Niet veel later ging Roger wederom alleen op de keeper af, helaas had de scheidsrechter al gefloten voor een eerder gemaakte overtreding, waar hij uiteraard de voordeelregel had moeten toepassen. De vrije trap van achteruit kwam – hoe ironisch kan het zijn – bij Roger terecht, de vlag ging omhoog, maar toch mocht Roger door. Met een fraaie lob tekende hij de 0-5 aan. Tussen die 2 goals in gaf Roger na een knappe actie nog een puike breedte pass op Dave, die ditmaal niet het net, maar keihard de keeper trof. In de laatste 10 minuten verslapte de concentratie en kwamen we niet meer dichter bij de 100 goals (nog 3 te gaan in de laatste wedstrijd van het seizoen tegen Zinkweg), maar kwamen we wel op 80 tegengoals, na een ‘tikkie terug’ van Raymond, Joff probeerde nog om op vrij onverveerde wijze de tegengoal te voorkomen. Helaas raakte hij slechts de tegenstander en stond er 1 van de spelers van OSV bij de 2e paal om de bal in het lege doel te werken. Daarna ontsnapten we aan nog een tegentreffer en was het tijd voor een drankje ter ere van Rogers verjaardag en de 6e overwinning op rij. Het was goed om te zien dat er ditmaal meer dan een handvol supporters meegereisd was om de verrichtingen van het 7e te volgen (de vrijwel altijd aanwezige ouders van Ardy, met zusje, de pa van Leon, dochter en vrouw van Reimar, herstellende Mike, de vriendin van Yonne en… onze keeper voor volgend seizoen en rots in de branding Louis/The Rock). Bedankt allemaal voor jullie steun. En nog 1 ding ter afsluiting: ook al staat je naam niet in dit verslag, iedereen scoorde een dikke voldoende, maar vooral het collectief scoorde een hele dikke voldoende!
Ploon Knijnenburg, spelersmakelaar.
